Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
δαιμονιώ — δαιμονιῶ ( άω) (Α) [δαίμων] 1. δαιμονώ 2. (η μτχ. ενεστ. ως ουσ.) ὁ δαιμονιῶν (ἡ δαιμονιῶσα) ο δαιμονισμένος … Dictionary of Greek
δαιμονίῳ — δαιμόνιον divine Power neut dat sg δαιμόνιος of masc/neut dat sg δαιμόνιος of masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
бѣсовьскыи — (179) пр. к бѣсъ: Зълобоу тъгда възненавидиши. ѥгда разоумѣѥши. ˫ако бѣсовьскъ то ѥсть ножь на ны обостренъ. (δαιμόνων) Изб 1076, 72; разгонѩша тьмоу бѣсовьскоую мл҃твою ЖФП XII, 33в; бѣсовьскымь же соущи д҃хъмь ѡбьржима. (δαιμονίῳ). ЖФСт XII,… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
δαίμονας — ο (θηλ. δαιμόνισσα, η) (AM δαίμων, ο Α θηλ. δαίμων, η και δαιμονίς, η) πονηρό πνεύμα, διάβολος νεοελλ. 1. (για ανθρώπους) έξυπνος αλλά καταχθόνιος 2. (σε αναφώνηση οργής ή εκπλήξεως) «τί δαίμονα!», «να πάρει ο δαίμονας!» 3. δαίμων ο αστέρας β τού … Dictionary of Greek
κατάσχετος — κατάσχετος, ον (Α) [κατέχω] (ποιητ. τ. αντί κάτοχος) 1. αυτός που τόν κατέχει ή τόν κρύβει κάποιος ή κάτι («μή τι και κατάσχετον κρυφή καλύπτει καρδίᾳ θυμουμένῃ», Σοφ.) 2. εμφορούμενος από κάτι («κατάσχετος κακίαις») 3. θεόπνευστος («κατάσχετος… … Dictionary of Greek
